6 jaar!

Vandaag zes jaar geleden reden wij vanuit het hoge noorden all the way naar Meteren. Een rit van ruim twee en een half uur; iets wat volgens onze fotografe een 'bijzondere actie' was op onze trouwdag. Wij hielden voet bij stuk. Oké, met name mijn vastberaden ik dan. Ik wilde foto's maken in en rond mijn geboortedorp en een soort van 'uit huis trouwen'.

Het werd sowieso een bijzondere dag. Zo kwam de dominee niet opdagen en stonden we bijna een uur in de file op weg naar de feestlocatie. Maar ondanks die dingen genoten we, o.a. van het prachtige weer en de vele vrienden, familieleden en kennissen. Met volle teugen, zoals dat hoort op een trouwdag.

Ik zou het zo over doen. Opnieuw 'ja' zeggen tegen de man van wie ik zo ontzettend veel hou. En daarbij alle momenten waarop je elkaar direct richting maan of iedere andere onbewoonde planeet (of is de maan een ster?!) in het sterrenstelsel wilt wensen voor lief nemen. Want die zijn er ook. Ik kan wel verrukt door liefde en zoetsappig liefdesliedjeszingend achter dit beeldscherm gaan zitten kwijlen vanwege mijn volmaakte sprookjeshuwelijk, maar dat zou dan niet echt realistisch zijn. 

De mooie, leuke en vooral ook grappige momenten van het getrouwd zijn wegen gelukkig helemaal op tegen de mindere. Ik besluit dit blog met huwelijksraad, afkomstig van een zeer wijze clown die ooit zei: 'Altijd blijven lachen'. Echt waar, dat moet wel het beste huwelijksadvies ooit zijn!